|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| | https://www.matichonweekly.com/columnist/ษัษฐรัมย์-ธรรมบุษดี เมื่อพิจารณาลักษณะพื้นฐานทางเศรษฐกิจไทยในรอบหลายสิบปีที่ผ่านมา นโยบายหลายอย่างที่ถูกใช้ในการขับเคลื่อนเศรษฐกิจคือนโยบายที่กระตุ้นไปที่ฝั่งทุน ไม่ว่าจะเป็นการขยายเขตเศรษฐกิจพิเศษ กลไกสัมปทาน นโยบายลดหย่อนภาษี ล้วนมีส่วนให้กลุ่มทุนไทยเติบโตทั้งในแง่ของความมั่งคั่งทางเศรษฐกิจและอำนาจทางการเมือง
| If you review the basic story of the Thai economy over the past few decades, it features a raft of policies to stimulate investment: expanding special economic zones, granting exclusive concessions, and lowering taxes. All these have enabled Thai business owners to gain both wealth and political power.
| แต่การเติบโตของกลุ่มทุนไม่ได้อยู่ในสุญญากาศ พวกเขาได้วางเงื่อนไข “สามต่ำ” ในสังคมเศรษฐกิจไทย
| However, the capitalists' gains have not occurred in a vacuum. They have imposed “three lows” on the broader Thai economy to help make these gains.
| อันส่งผลกระทบสำคัญต่อคุณภาพชีวิตของผู้ใช้แรงงานไทย โดยสามารถพิจารณาผ่านปรากฏการณ์ 3 ต่ำ อันได้แก่ ค่าจ้างต่ำ อำนาจต่อรองต่ำ และ การใช้เทคโนโลยีการผลิตที่มีคุณภาพต่ำ
| The three lows are: low wages, low bargaining power, and low-tech equipment. Here we review the major effects these have had on Thai workers' quality of life.
| 3 ปรากฏการณ์นี้เมื่อทำงานร่วมกัน ไม่ได้ส่งผลเพียงแค่ทำให้เกิดความเหลื่อมล้ำในสังคมเท่านั้น แต่ยังเป็นสิ่งที่กีดขวางความก้าวหน้าทางเศรษฐกิจไปพร้อมกัน
| When they act in concert, these three phenomena do not just increase inequality in society; they also hinder economic progress more generally.
| 1. ค่าจ้างต่ำ ปัญหาค่าจ้างต่ำในสังคมไทย ไม่ใช่เพราะแรงงานไทยไร้ทักษะ เกียจคร้าน หรือไม่พัฒนาตนเอง
| 1. Low wages. There is a problem with low wages in Thailand. This is not because Thai workers lack skills, because they are lazy, or because they fail to pursue opportunities for self-improvement.
| เพราะเราต่างทราบกันว่างานประเภทเดียวกันเพียงแค่อยู่ต่างประเทศ ก็ได้รับค่าจ้างที่สูง สภาพการทำงานดีกว่า คุณภาพชีวิตดีกว่า เมื่อเปรียบเทียบกับงานประเภทเดียวกันในไทยในปัจจุบัน
| We all know that if you do exactly the same job in some other country, you get paid better, have better working conditions, and enjoy a higher quality of life, compared to doing the job in Thailand.
| ปัญหาค่าจ้างต่ำไม่ได้เกิดขึ้นเฉพาะกับแรงงานไร้ทักษะเท่านั้น แต่เรายังพบว่าแรงงานจำนวนมากที่ทำงานมาทั้งชีวิต มีทักษะ มีความสามารถ แต่ยังอยู่กับค่าจ้างที่ต่ำไม่ต่างจากวันแรกที่เริ่มทำงาน
| The problem of low wages does not occur because workers lack skills. This is evident from the large numbers of people who have worked for many years – acquiring skills and capabilities along the way – but earn the same low wage as when they started working.
| ลักษณะเช่นนี้ ไม่เป็นผลดีต่อการใช้ศักยภาพของผู้ใช้แรงงาน
| A system like this does not help workers fulfil their potential.
| ขณะเดียวกันก็ยังเป็นปัจจัยสำคัญให้กลุ่มทุนไม่แสวงหาเทคโนโลยีการผลิตแบบใหม่
| It is also a critical factor discouraging investment in new production technology.
| 2. เทคโนโลยีการผลิตต่ำ เมื่อเผชิญกับปัญหาค่าจ้างต่ำ ซึ่งเกิดจากการที่กลุ่มทุนมีอำนาจในการกำหนดนโยบาย รวมถึงการตรึงอัตราค่าจ้างไม่ให้กระทบกับกำไรของผู้ประกอบการ
| 2. Low-tech equipment. This low-wage environment – driven by capitalists who control policy and keep wages low to protect their profits –
| สิ่งที่เกิดขึ้นตามมา ทำให้เกิดเทคโนโลยีการผลิตที่มีคุณภาพต่ำ
| – has a logical consequence: use of low-quality production technology.2
| กลุ่มทุนสามารถที่จะแสวงหากำไรได้จากการกดค่าจ้าง ไม่มีแรงจูงใจในการพัฒนาหรือสร้างเทคโนโลยีใหม่ๆ เพื่อแข่งขันในการผลิตระดับโลก
| Capitalists who can make profits by keeping wages low have no motivation to develop or invest in new technology to compete internationally.
| แรงจูงใจทั่วไปของกลุ่มทุนคือ การขยายสาขา ขยายกิจการใช้แรงงานราคาถูกผลิตสินค้าปริมาณมาก สินค้ามีรูปแบบที่ไม่ซับซ้อน อยู่ในลักษณะที่คุ้นชิน หรือไม่ก็เป็นผู้ที่ทำการรับจ้างผลิตให้แก่กลุ่มทุนต่างประเทศอีกทีหนึ่ง
| Currently business owners have incentives to open new branches and grow their companies by using cheap labour to produce things in greater quantities. They produce the same old simple, familiar goods, or they decide once again to fulfil production contracts for international companies.
| การที่ประเทศอยู่ภายใต้เงื่อนไขเทคโนโลยีการผลิตต่ำ ยังส่งผลต่อความสามารถในการแข่งขันในระดับโลก เพราะสินค้าและบริการมีความซับซ้อนที่ต่ำ มีมูลค่าที่ต่ำ และเมื่อไม่มีเทคโนโลยีใหม่ๆ เกิดขึ้น ก็ย่อมทำให้ความสร้างสรรค์ของสังคมลดลง
| The low-tech state of the country's industry affects our international competitiveness. The goods and services produced have low levels of complexity and low value. A failure to embrace new technology inevitably leads to a reduction in society's creativity.
| โอกาสการเกิดผู้ประกอบการหน้าใหม่ที่สามารถสะสมทุน หรือส่งต่อนวัตกรรมต่างๆ ก็ลดน้อยถอยลงด้วยเช่นเดียวกัน
| It also diminishes opportunities for new entrepreneurs to appear on the scene, marshall funds and put them to work in innovative ways.
| 3. อำนาจต่อรองต่ำ ในสังคมที่มีความเหลื่อมล้ำสูง ค่าจ้างและสวัสดิการต่ำ ขณะเดียวกันกลุ่มทุนก็อาศัยเทคโนโลยีต่ำในการผลิตสินค้าและบริการ โครงสร้างแบบนี้สามารถคงอยู่ได้ ไม่ใช่เพราะความสามารถในการแข่งขันในการผลิตสินค้าที่ตอบสนองต่อกลไกตลาดเท่านั้น
| 3. Low bargaining power. Our society features high inequality, low wages, and low social security payments, together with businesses that depend on low-tech capital to produce goods and services. This structure still exists not because it is an effective response to market forces, keeping our industries competitive.
| มันยังเกิดขึ้นผ่านกลไกอำนาจเผด็จการของกลุ่มทุนที่มีอำนาจเหนือผู้ใช้แรงงาน
| Rather it exists because of institutions and structures that give businesses dictator-like powers over workers.
| ประเทศไทยมีสมาชิกสหภาพแรงงานน้อยกว่า 1% ผู้ใช้แรงงานจำนวนมากระบุว่า ตนเองไม่สามารถที่จะต่อรองกับนายจ้างได้เลย เมื่อมีปัญหาในที่ทำงานไม่ว่าจะเป็นปัญหาที่ถูกรับรองโดยกฎหมาย หรือความไม่พอใจในระดับบุคคล การที่ผู้ใช้แรงงานมีอำนาจในการต่อรองต่ำนี้ ทำให้สภาพการจ้างย่ำแย่มากขึ้น
| Less than 1% of Thais are members of labour unions. Many workers confirm that they have absolutely no bargaining power with their employers when problems of any type arise, from illegal practices in the workplace to personal grievances. This lack of power makes labour hiring practices even more intolerable.
| ผู้ใช้แรงงานไม่สามารถที่จะเปลี่ยนงาน ไม่สามารถที่จะพัฒนาทักษะ หรืออย่างน้อยที่สุดไม่สามารถต่อรองให้มีเงื่อนไขการทำงานที่ดีขึ้น มีชีวิตที่สมศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์
| Workers cannot change jobs or develop their skills. They cannot even do the most basic things: bargain for better working conditions and lead dignified lives befitting human beings.
| เราจึงจะเห็นการเลือกปฏิบัติในที่ทำงาน การเหมาค่าแรง ความเหลื่อมล้ำระหว่างเพศในที่ทำงาน การทำงานหามรุ่งหามค่ำจนเสียชีวิต เพื่อแลกค่าแรงเพียงเล็กน้อย สิ่งเหล่านี้ถูกทำให้กลายเป็นเรื่องปกติ
| We can see the workplace practices that employers choose – contract work, sexual inequality, people working day and night until they drop dead – just to save a bit on labour costs. These have all become normal.
| ลักษณะเช่นนี้เกิดขึ้นได้โดยง่าย เพียงเพราะคนส่วนมากไม่สามารถที่จะรวมตัวส่งเสียงกันได้
| It is easy for circumstances like this to arise when the majority of people are unable to assemble and express their collective opinion.
| ไม่สามารถที่จะบอกว่าอะไรคือสิ่งที่ควรเป็นในสังคมนี้ และกลุ่มทุนก็ขยันที่จะแสวงหาแรงงานที่มีอำนาจต่อรองต่ำตลอดเวลา ไม่ว่าจะเป็นแรงงานอพยพตามฤดูกาล หรือแรงงานข้ามชาติ
| They are unable to say: "Hey, this is something that should change in our society!" Meanwhile business owners never cease searching assiduously for workers with low bargaining power, such as seasonal migrant workers, and workers from other countries.
| สาเหตุสำคัญที่ยังทำให้สังคมไทยอยู่ในสภาพ 3 ต่ำนี้ได้ นั่นคือกลุ่มทุนและภาครัฐทำงานร่วมกันในการแสวงหาแรงงานราคาถูก ในอำนาจต่อคอนโทรลเลอร์ เพื่อมาจุนเจือกลไกการผลิตแบบเทคโนโลยีต่ำ และค่าแรงต่ำไปพร้อมกัน
| These three lows would not persist without collusion between capitalists and the state in a search for cheap labour. They use their controlling power to support production methods built on low-tech equipment and low wages.
| ดังนั้น เมื่อพิจารณาปัญหาระบบเศรษฐกิจแบบ 3 ต่ำที่ปรากฏอยู่ในสังคมไทย จึงไม่ได้เป็นเพียงแค่เรื่องเศรษฐกิจตามลำพัง แต่จำเป็นต้องอาศัยการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองไปพร้อมกัน
| When we consider the three lows, we can see they are not just economic problems. Political changes are also required to solve them.
| ดังที่เราจะเห็นได้ว่า การที่ประเทศไทยก้าวพ้นจากการเป็นประเทศที่ผลิตแบบแรงงานเข้มข้น ส่วนหนึ่งก็มาจากการปรับขึ้นค่าจ้างขั้นต่ำในปี 2554 อันเป็นนโยบายสำคัญของพรรคการเมือง
| The minimum wage policy announced in 2011 was an important political development that helped Thailand progress beyond being a labour intensive economy.3
| ครั้งนี้ก็เช่นกัน ภาวะสามต่ำที่ยาวนานจำเป็นต้องแก้ไขโดยเงื่อนไขทางการเมืองเช่นเดียวกัน
| Today's situation is similar. Laws passed by politicians are required to deal with the long-standing problem of the three lows.
| ในบทความหน้าผู้เขียนจะพาพิจารณาถึงตัวแบบ Rehn-Meidner ตัวแบบการพัฒนาเศรษฐกิจที่ยึดแรงงานเป็นศูนย์กลางที่สามารถพัฒนาให้เกิดความก้าวหน้าทางเศรษฐกิจได้ไม่แพ้การพัฒนาเศรษฐกิจแบบเอื้อกลุ่มทุนแบบที่เราคุ้นเคย
| In a future column, the author will discuss the Rehn-Meidner model of economic development. This model, centred on the interests of workers, enables economic development is at least as good as the model we are familiar with, centred on the interests of business owners.4
| | ||
[1] Sustarum Thammaboosadee is an Associate Professor at Thammasat University. I think his Facebook page, at https://www.facebook.com/sustarum.t/, includes a picture of him with Thanathorn Juangroongruangkit, former leader of the Future Forward Party (accessed 8 March 2024).↩
[2] While การผลิต is defined as either "production" or "manufacturing", I think it is important to translate it as "production" here, because the argument applies to other sectors of the economy (e.g. desk-based jobs), not just manufacturing.↩
[3] To help translate this paragraph, I looked at an article written by World Bank economist Dilaka Lathapipat in 2016: "The Effects of the 300 Baht Minimum Wage Policy", https://www.pier.or.th/en/abridged/2016/11/ (accessed 25 March 2024). Note from the text and Figure 1 that, while the 300 baht minimum wage policy was announced in 2011, most of the dramatic (average 60%) increase in minimum wage occured during 2012.↩
[4] Associate Professor Sustarum's column on the Rehn-Meidner model was published in Matichon Weekly on 18 July 2023, under the title "ทฤษฎีสามสูง แนวทางการเปลี่ยนแปลงนโยบายแรงงาน เพื่อแก้ไขความเหลื่อมล้ำอันยาวนาน" ("A theory of three highs: a way to change labour policies and reduce long-standing inequality"), https://www.matichonweekly.com/column/article_694722 (accessed 25 Mar 2024).
According to its Wikipedia article the Rehn-Meidner model "is an economic and wage policy model" developed in Sweden in 1951, with a "solidaristic" wage policy. (https://en.wikipedia.org/wiki/Rehn%E2%80%93Meidner_model, accessed 26 Mar 2024). Is a solidaristic wage policy the same as industry-wide wage bargaining? The Wikipedia article says that "Solidaristic wage policy will threaten the profitability of companies and industries with low productivity. To survive, these companies have to raise productivity by rationalization and innovation or leave the market." This reminded me of the consequences of Swedish industry-wide wage bargains described by Acemoglu and Johnson in their 2023 book Power and Progress: Our 1000-Year Struggle Over Technology & Prosperity. They point out that, once industry-wide wages are set, companies have an incentive to raise the productivity of their workers, because the companies keep all the profits from the increase in productivity (page 234). I don't think Acemoglu and Johnson mention the 1951 Rehn-Meidner model; they mention a 1938 meeting in Sweden, where agreement was reached "on the basic ingredients of the Scandinavian social democratic system" (page 233).↩